| dc.contributor.author | Αραμπατζής, Γρηγόριος | |
| dc.date.accessioned | 2025-07-25T08:18:40Z | |
| dc.date.available | 2025-07-25T08:18:40Z | |
| dc.date.issued | 2023-01 | |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11728/13214 | |
| dc.description | ENGLISH ABSTRACT
This thesis deals with the formulation of Greece΄s high strategy based on the strategic
goals of the parties involved in the Eastern Mediterranean region, which has now taken the form
of a highly fluid subsystem, due to the discovery of hydrocarbons and Turkey΄s revisionist
stance. The subject will be launced through the pragmatic perspective of interest-based pursuits,
in terms of power. The main purpose is to derive a proposal for a Greek strategy, not
systemically and in isolation, but as a function of the international ferments and developments
that are based on the strategy of the other states involved in the subsystem.
The theoretical chapter will document the reason why the approach to this problematic is
best rendered through Realism instead of Liberalism, as well as the reasons why the international
community highlights both the importance and the complexity of the Eastern Mediterranean. The
next chapter will analyze the strategic aspirations of the states involved in the region, which
directly or indirectly affect Greece΄s choices. Through the analysis of the main elements of their
strategic choices in this subsystem, a multitude of alliances and conflicts equations are created,
whose factors are both the Eastern Mediterranean states (Egypt, Israel, Cyprus, Turkey) and the
Great Powers (USA, China, Russia), as well as EU, France and Italy. Greece stopped observing
all these in a pathetic way, on the contrary it actively cooperates or opposes to those states. In the
fourth chapter, the problems of the Greek strategy will be analyzed, which lie both in the Turkish
threat and in the lack of a holistic plan. The latter is summed up in the phobic syndrome, in the
reluctance to implement the deterrence strategy, in the appeasing attitude of Greece towards
Turkey and in the lack of a common strategic line from the respective political currents. Then,
the new strategic course that Greece took after the conclusion of the illegal Turkish-Libyan
memorandum, which was a crucial factor in its diplomatic awakening, will be analyzed. In
closing, it is sought to list proposals to improve the Greek Strategy and the ways in which Greece
can increase its geopolitical value in the Eastern Mediterranean, deepening into long term
alliances and not into regular restraints of Turkey, witch are considered as short term recovery
way. | en_UK |
| dc.description.abstract | Η παρούσα διατριβή πραγματεύεται τη διαμόρφωση υψηλής στρατηγικής της Ελλάδας
με γνώμονα τις στρατηγικές στοχεύσεις των εμπλεκόμενων μερών στη περιφέρεια της
Ανατολικής Μεσογείου. Η περιοχή αυτή έχει λάβει πλέον τη μορφή υποσυστήματος με μεγάλη
ρευστότητα, λόγω της ανακάλυψης υδρογονανθράκων και της αναθεωρητικής στάσης της
Τουρκίας. Η εργασία θα δρομολογηθεί μέσα από τη ρεαλιστική σκοπιά των συμφεροντολογικών
επιδιώξεων, με όρους ισχύος. Βασικός σκοπός αποτελεί η εξαγωγή μίας πρότασης ελληνικής
στρατηγικής όχι συστημικά και απομονωμένα, αλλά συναρτήσει των διεθνών ζυμώσεων κι
εξελίξεων που στηρίζονται στη στρατηγική των υπολοίπων κρατών που εμπλέκονται στο
υποσύστημα.
Στο θεωρητικό κεφάλαιο θα τεκμηριωθεί ο λόγος για τον οποίο η προσέγγιση της αυτής
προβληματικής αποδίδεται καλύτερα υπό το πρίσμα του Ρεαλισμού αντί του Φιλελευθερισμού,
καθώς και τους λόγους που η διεθνή κοινότητα εξάρει τόσο την σημασία αλλά και την
πολυπλοκότητα της Ανατολικής Μεσογείου ως υποσύστημα. Στο επόμενο κεφάλαιο θα
αναλυθούν οι στρατηγικές επιδιώξεις των εμπλεκόμενων κρατών στην περιφέρεια, οι οποίες
επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα τις επιλογές της Ελλάδας. Μέσω της ανάλυσης βασικών στοιχείων
των στρατηγικών τους επιλογών στην Ανατολική Μεσόγειο, δημιουργείται πληθώρα
συμμαχικών και συγκρουσιακών εξισώσεων, των οποίων παράγοντες αποτελούν τόσο τα
εκβάλλοντα της Ανατολικής Μεσογείου κράτη (Αίγυπτος, Ισραήλ, Κύπρος, Τουρκία), όσο και
οι Μεγάλες Δυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία), αλλά και η ΕΕ, η Γαλλία και η Ιταλία. Η Ελλάδα
πλέον δεν τηρεί ουδετερότητα σχεδόν με καμία εξ’ αυτών, αντιθέτως συνεργάζεται ή
αντιπαρατίθεται ενεργά. Στο τέταρτο κεφάλαιο, θα αναφερθούν οι προβληματικές της ελληνικής
στρατηγικής, οι οποίες έγκεινται τόσο στην τουρκική απειλή, όσο και στην έλλειψη ενός
ολιστικού σχεδίου. Το τελευταίο συνοψίζεται στο φοβικό σύνδρομο της Ελλάδας, στον
ενδοιασμό εφαρμογής της στρατηγικής αποτροπής, στην κατευναστική στάση της χώρας μας
προς τη Τουρκία και στην έλλειψη κοινής στρατηγικής γραμμής από τα εκάστοτε πολιτικά
ρεύματα της Ελλάδας. Στη συνέχεια, θα αναλυθεί η νέα στρατηγική πορεία που χάραξε η
Ελλάδα μετά τη σύναψη του παράνομου τουρκολυβικού μνημονίου, το οποίο αποτέλεσε κρίσιμο
παράγοντα στην διπλωματική της αφύπνιση. Κλείνοντας, επιδιώκεται η παράθεση προτάσεων
προς βελτίωση της Ελληνικής Στρατηγικής και τους τρόπους με τους οποίους η Ελλάδα δύναται
να γιγαντώσει την γεωπολιτική της αξία στην Ανατολική Μεσόγειο, εμβαθύνοντας σε
μακροπρόθεσμες συμμαχίες και όχι σε τακτικές ανασχέσεις της Τουρκίας, οι οποίες κρίνονται
βραχείας ανάκαμψης. | en_UK |
| dc.language.iso | el_GR | en_UK |
| dc.publisher | Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Διεθνών Σχέσεων, Στρατηγικής και Ασφάλειας, Σχολή Κοινωνικών Επιστημών, Τεχνών και Ανθρωπιστικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου | en_UK |
| dc.rights | Απαγορεύεται η δημοσίευση ή αναπαραγωγή, ηλεκτρονική ή άλλη χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση του δημιουργού και κάτοχου των πνευματικών δικαιωμάτων | en_UK |
| dc.subject | διαμόρφωση υψηλής στρατηγικής της Ελλάδας | en_UK |
| dc.subject | στάσης της Τουρκίας | en_UK |
| dc.subject | στρατηγικές επιδιώξεις | en_UK |
| dc.subject | Ελλάδα | en_UK |
| dc.subject | Τουρκία | en_UK |
| dc.title | Συνεργατικές πρακτικές και συγκρούσεις στην Ανατολική Μεσόγειο: προς διαμόρφωση Ελληνικής Στρατηγικής | en_UK |
| dc.type | Thesis | en_UK |
